Eerste metersnoek op dood aas. Feb. ’99.
Wanneer de ‘r’ in de maand komt begint bij ons het vissersbloed te borrelen. Onder andere vriend esox lucius zal dan weer ten prooi vallen aan ons oerinstinct, oftewel ‘vangdrift’. Daar wij in de winter relatief luie roofvissers zijn, dat wil zeggen: niet vaak urenlang willen gooien met allerhande kunstaas, verkiezen wij in de koudere maanden het vissen met dode aasvisssen boven alle andere vormen van roofvissen. Deze manier van vissen -het “deadbaiten”- beoefenen wij nu bijna vijftien jaar en niet zonder succes. Menig metersnoek heeft reeds kennis gemaakt met onze onthakingsmat.
Omdat roofvissen koudbloedig zijn en dus zelf geen eigen lichaamswarmte kunnen produceren zal hun lichaamstemperatuur die van hun omgeving aannemen. Juist dát gegeven is nu zo van belang bij het vissen op roofvis in de koudere maanden. Want zeg zelf, wie heeft er nou zin om bij een lichaamstemperatuur van bijvoorbeeld vijf graden achter z’n eten aan te zwemmen?! “Geen dure energie verspillen” luidt dus het devies van de roofvis. En waarom zou hij, als er een paar meter verder hetzelfde (maar dan dood) op hem ligt te wachten, of misschien wel een culinair hoogstandje (lees: zoute aasvis). Onze taak is dan ook om het de rovers zo makkelijk mogelijk te maken. Naast het voorschotelen van een diversiteit aan dode aasvissen dienen we ook met ons materiaal goed beslagen ten ijs te komen. Waarover later meer. Allereerst zullen we de basis uitleggen, te weten: de doodaastechnieken.
We spreken hierboven expres over “relatief” luie roofvissers, omdat bij het doodaasvissen an sich toch nog wel wat komt kijken. Zo kan er allereerst een onderscheid gemaakt worden tussen verschillende technieken van doodaasvissen, te weten:
1. Het statisch doodaasvissen
2. Het vissen met de dobber
4. De fireball-methode
5. Twitchen/slepen van dood aas
Voor meer informatie over bovengenoemde technieken verwijzen we je naar de webpagina “technieken“.
Snoeken prefereren dode aasvissen tijdens de koudere watertemperaturen…
Contact