Omdat ik al redelijk wat geëxperimenteerd heb met voorvoeren van dood aas op snoek wilde ik er eens een artikel aan wijden met mijn bevindingen. Er gaan zoveel indianenverhalen over door de ronde, maar vaak praten ze elkaar allemaal na. Ze hebben eens wat in een boekje of op een forum gelezen en het wordt al gauw voor waar aangenomen. Vooral het verzadigen van de snoek is iets wat telkens terugkomt. Ik ben meer van de praktijk daar heb je aan het einde van de rit veel meer aan.
Voordat ik het voeren serieus oppakte gooide ik al wel regelmatig m’n restanten vis aan het einde van de dag in het water. Dat is eigenlijk ook een vaak onbewuste manier van voeren, ook al kom je er pas een week later weer terug. Vorig jaar ben ik er op een grote zandput echt goed mee gestart. Om de dag gooide ik ongeveer één kg mix van brasem/voorn/makreel in flinke moten verspreidt over de stek. Op donderdag 31 januari was de visdag. Met de vangst van twee mooie snoeken 103 en 87 cm was het een groot succes, deze put staat bekend als zeer taai.
Ik hoopte dat deze stek nog meer vis op zou kunnen leveren dus ik ben doorgegaan met het voeren. Gewoon weer één kg om de dag. Zondag 3 februari zat ik er weer achter de stokken, kort dagje want moest ’s middags naar een verjaardag. Snoeken werkte mee want al vrij snel een aanbeet en tijdens het onthaken op de andere hengel ook een snoek. Bijna gelijktijdig dus, helaas bleek het om dezelfde twee vissen te gaan. Hier saampjes op de mat.
Deze twee dames zijn ondanks de eerdere vangst lekker op het voer blijven liggen. Ik voelde ook de stukken vis zitten kan ook niet anders want ondertussen lag er al zo’n 4 kg in. Waarschijnlijk zal er ook nog wel een verdwaalde paling van de pot mee eten, misschien een kreeftje of zo maar het merendeel komt toch wel bij de snoeken terecht.
Ik had geen zin om deze snoeken nog eens te vangen dus ben naar een andere stek verhuisd op dat water. Hemelsbreed 300 meter verderop en 20 meter diep water er tussen in. Tweemaal een kg gevoerd en zondag 10 februari visdag. Het onmogelijke gebeurd toch, ik vang wederom dezelfde vis van 103cm, alleen dit maal weer iets dikker.
Het zegt ook wel wat over de snoekbezetting van dat water natuurlijk. Maar dat pleit ook meteen
dat deze snoek volop is blijven eten van het gevoerde aas en nog steeds vangbaar is. Haakaas
bestond namelijk ook steevast uit een forse hele makreel dus daar kon die nog wel een gaatje
voor vinden.
Het doodaasseizoen liep voor mij op z’n einde en andere plannen werden alweer gesmeed. Ik had
nog wel wat restanten vis liggen die uit de vriezer moesten dus ben dat aas op gaan voeren
in de plaatselijke vijver. Had er al veel met kunstaas gevist en ook wat knappe snoeken gevangen,
het is maar een klein plasje dus dacht dat alles er al wel bekend was voor me. Het voeren ging
gestaag door en omdat het water helder en ondiep is zag ik dat het ook allemaal verdween.
Op een winderige gure dag besloot ik om er toch eens te gaan vissen, kon er lekker beschut zitten
en nog in het zonnetje ook. Een kleine dode voorn onder de lichte penstok kreeg kuren en na een
spectaculaire dril kon ik een prachtige vis van 101cm landen die me nog niet bekend voorkwam.
Ik was met stomheid geslagen, hoe vaak ik daar al wel geen rondje had gelopen met allerhande
kunstaas en dubbelvangsten had geboekt van deze vis had ik nog geen glimp opgevangen.
Ook deze vis zat voelbaar vol met stukken vis, vooral de vissenkoppen voel je goed zitten omdat
die lang hard blijven natuurlijk. Op deze stek had ik ook nog graag verder willen vissen maar
het seizoen zat er op. Ik had in ieder geval genoeg kennis en vertrouwen opgedaan om daar het
volgende seizoen op verder te borduren.
Afgelopen herfst werden de voorbereidingen voor dit seizoen dus weer getroffen. Er moesten
weer aasvissen gevangen worden, een aantal grote voorns en een stel platten werden ingevroren
klaar om mee te gaan voeren. Ik ben op een polderwater begonnen, wilde daar graag eens een
metervis vangen nadat ik op 2 maal 99cm was blijven steken. Vismaat Dylan wist er al snel één
van 98cm te vangen en daarmee meteen een nieuw PR voor hem.
Er kwamen wat andere dingen tussendoor dus heb het voeren daar niet door kunnen zetten. Op een
vrijdag ben ik net voor de schemering er nog even op uit geweest en met de vangst van een snoek
van 80cm niet voor niets. Meteen weer een dikke kg gevoerd want misschien dat we er zondag nog
zouden gaan vissen. Zaterdag was ik met de boot op de rivier bezig en ik kreeg wat stukken met
de motor, ik was dus genoodzaakt om terug naar de haven te gaan. Er moest dus verder vanaf de
kant gevist worden, twee stekken bezocht maar dat leverde niets op en uiteindelijk toch op de
polderstek beland. Ik had al één hengel uitliggen en was de tweede nog aan het optuigen of ik
kreeg al beet. Dit voelde goed aan, ik krijg de vis te zien en er werd er meteen blij van,
eenmaal in de kieuwgreep wist ik genoeg dit is een meter. 102cm om precies te zijn en een buik
vol met stukken vis, deze snoek had duidelijk de stek opgeëist en alles leegvreten.
Voelde o.a. een brasemkop zitten die ik eigenlijk te groot vond om te voeren. De snoek had er
duidelijk geen moeite mee en als toetje lustte die ook nog wel een vette makreel.
De indianenverhalen kunnen wat mij betreft mooi de prullenbak in, het is niet heel snel te veel voer, een paar snoeken weten er wel raad mee en daarna zijn ze nog steeds goed vangbaar. Niet alle stekken lenen zich ervoor natuurlijk, op een rivier of ander stromend water zal er niet veel blijven liggen. In de meeste havens is het waarschijnlijk niet eens nodig. Ook geloof ik niet dat je de snoeken zomaar naar een stek kunt lokken waar jij graag zou willen gaan vissen. Je moet dus gewoon je stekken blijven zoeken en dan pas beginnen met voeren anders kan het nog een lange zit worden. Heb je ze eenmaal op het voer zitten dan zijn ze wel makkelijker om te vangen al blijft het gewoon vissen natuurlijk want snoeken kunnen erg wispelturig zijn. Uiteindelijk zijn de snoeken er volgens mij ook wel bij gebaad, zo’n vette makreel is nogal een smakelijk hapje en daar kan veel kuit uit geproduceerd worden.
Kijken wat de rest van het seizoen mij nog zal brengen, ik blijf voorlopig in ieder geval doorgaan
met voeren en heb alweer een aantal nieuwe stekken in het vizier.
Strakke lijnen toegewenst.
Groet,
Harm