De afgelopen weken heb ik al vele mooie visdagen mogen beleven en prachtige snoeken zagen voor kort de binnenkant van de boot. Vandaag stond er opnieuw een dag met dood aas op de planning en deze keer met Harry, aka ‘de metervreter’! Na het succes van de laatste visdag die ik samen met Erik en Lucas viste waarop we 53 snoeken mochten landen waren de verwachtingen hoog gespannen. De fles Jägermeister was op, maar gelukkig had ik nog wat anders achter de hand om mee te proosten vandaag mocht er een meter gevangen worden.
Aangekomen op de stek was het nog donker en de dobbers voorzien van breekstaafjes lagen al snel op het vrijwel roerloze wateroppervlak want veel activiteit was er nog niet te bespeuren. Het duurde dan ook even voordat er beweging kwam in één van de dobbers. Langzaam schoof ze onder water, en Harry mocht aan de bak. Een leuke 90’er kwam even boven water kijken hoe het langzaam licht werd. Even op de foto en weer terug. Ook de tweede aanbeet was voor Harry, ditmaal een kleinere snoek welke buiten de boot onthaakt werd. Daarna mocht ik aan de bak toen ook mijn dobber hard onder knalde. Ook dit was een mooie 90’er welke tijdens het onthaken een uitval deed naar mijn hand en me een fikse snee bezorgde. Mooi getekend was ze wel dus snel even een plaatje en dan de vinger even verbinden. Ook dat hoort er af en toe bij als je op vissen met tandjes vist ;-).
Niet veel later zagen we nog mooi hoe Harry zijn lijn de diepte in verdween de aanbeet zelf hadden we net gemist, soms gebeurd het ook zo snel. Strak draaien en rammen maar, en meteen daarna een flinke weerstand, dat zag er veelbelovend uit! Even later kwam er na diverse vluchtpogingen een mooie metervis boven welke snel het net in gedirigeerd werd. Hoppaa die is binnen, snel werd de vis onthaakt en toen Harry de camera pakte realiseerde hij zich dat hij er nog geen SDkaart in had zitten…. Jammer die eerste twee 90’ers stonden dus niet op de foto. Maar gelukkig kwam hij er nu achter en niet aan het eind van de dag.

De metervis stond er in ieder geval goed op en mocht weer terug het heldere water in. Reden om te proosten en dus toverde ik de fles licor 43 uit de tas en goot de glaasjes vol! Dat ging er best in!

Er kwam nog een aanbeet van dezelfde stek, maar deze keer was het een kleine rakker die zich vergrepen had aan de forse aasvis en net in een velletje gehaakt zat. Deze vis werd dan ook netjes buitenboord onthaakt. Ook Harry miste nog een aanbeet en daarna leek de koek op en besloten we te verkassen. Op zoek naar aasvis op de fishfinder bewogen we ons langzaam voort over het water. Het was echt zoeken vandaag en aasvis lag er maar heel weinig, af en toe zagen we een plukje liggen en als dan de dobbers te water gingen was het meestal niet lang wachten op de eerste aanbeet. Wat wel opviel was dat de meeste snoek van een niet al te groot formaat was zo rond de 75 tot max 90 cm. Maar toch stond de teller eind van de ochtend op 10 vissen, niets om over te klagen dus!
Toch besloten we de middag op een andere stek te beginnen en daar aangekomen begon de zoektocht naar de aasvis opnieuw. Ook hier leek de aasvis wel verdwenen, iets wat volgens mij toch met de voor de tijd van het jaar nog hoge watertemperatuur te maken had. De aasvis zwemt nog een hoop rond en ligt nog niet echt vast op een bepaalde plek, maar als je ze eenmaal weet te lokaliseren dan is de snoek meestal niet ver weg.
Ook op de nieuwe stek was dit weer zo, al waren het maar visjes van 5-10 cm de snoek lag er wel degelijk op de loer. Het was mijn dobber die opeens verdwenen was en de lijn vloog van mijn spoel. Snel de beugel dichtklappen, hengel heffen en aanharken maar. Wat beantwoordt werd met log kopschudden, jaaa dit is waar we voor kwamen vandaag! Nu was het zaak de vis bij de obstakels vandaan te houden en dat lukte prima de hengels deden waarvoor ze gemaakt zijn en vingen de klappen van de vluchtende snoek prima op. Nog een keer zette ze aan en probeerde ze de steigerpalen te bereiken, maar door haar tijdig te blokken lukte dat niet en gleed ze even later over de rand van het net. Een prachtig lichtgekleurde snoek van dik over de meter lag voor ons in het net, prachtig breed gebouwd en al behoorlijk in het vet!
Snel werd ze onthaakt en mocht ze even poseren voor de camera, Harry schoot een paar prachtige platen en daarna mocht ze weer terug het heldere water in wat ook nog even erg mooi vastgelegd werd.



Na nog een kleinere soortgenoot welke zich even later bij Harry melde viel het toch stil en besloten we halverwege de middag de stek van eerder die ochtend nog maar eens een bezoekje te brengen. Eerst moest er wat gegeten worden, Harry had een hele berg met kipkluifjes meegenomen en deze werden door de chef zelf heerlijk gebraden en gezamenlijk met een glaasje licor 43 en daarna een welverdiend biertje naar binnen gewerkt.

Tussendoor werden er nog twee kleinere snoeken gevangen en werd er nog een aanbeet gemist. Na het eten werd er wederom een rondje gevaren op zoek naar aasvis. Deze keer werd het ons makkelijk gemaakt doordat we ze boven het oppervlak uit zagen springen gevolgd door jagende snoek. We hoefden niet lang na te denken en binnen notime lagen de dobbers in het water. Ook de snoek hoefde er niet lang over na te denken, zo bleek toen mijn dobber vlak naast de boot verdwenen was. Na de aanslag kwam de vis vrijwel meteen naar boven en meteen zag ik dat ook dit weer een beste meter+ vis was. Op dat moment plopte ook Harry zijn dobber onder en dook mijn snoek de diepte weer in. Harry sloeg mis en pakte daarna direct het schepnet van mij over, een hectisch moment volgde toen de vis besloot met een rotgang om een steigerpaal heen te zwemmen, door de hengel snel aan Harry over te geven kon lijnbreuk worden voorkomen en toen de vis weer weg was bij de palen kon ze rustig afgedrilt worden. Een sterk staaltje teamwork weer wat uiteindelijk resulteerde in een mooi getekende snoek van 108 cm op de mat.

Bij het nemen van de laatste foto zagen we Harry zijn dobber onder klappen, snel zette ik mijn vis terug en zette Harry de haak op zijn vis. Het was weer zo’n moment dat ze allemaal gelijk aan het jagen leken geslagen. Toen ik net de vis genet had voor Harry plopte ook zijn andere dobber onder, de 90’er die ik zojuist genet had onthaakte ik en ging terug zonder foto zodat hij zich kon concentreren op de andere aanbeet. Ook deze werd verzilverd en aan de dril te zien was ook dit weer een betere vis. Toen madame boven kwam zagen we het al dit is weer een meter hoor, en inderdaad op de meetlat haalde ze het precies.

Na de vis van Harry kreeg ook ik op mijn andere hengel een aanbeet wat resulteerde in een kleine rakker en nadat alle hengels weer opnieuw beaasd waren was het de beurt aan weer aan Harry en ook deze vis mocht even de binnenkant van de boot bekijken.

Na deze vis was het even rustig en besloten we dan ook van de mogelijkheid gebruik te maken en om nog even te toosten op de zojuist gevangen meters!
De stand stond nu op 19 snoeken en nummer 20 zou de dag helemaal af maken en dus besloten we nog een laatste keer te verkassen. Het was inmiddels al aardig aan het schemeren toen mijn dobber onder plopte en niet veel later lag nummer 20 van de dag in het net een leuke vis van een cm of 85 mocht snel weer zwemmen en hiermee sloten we de dag af.
Het was een dag van zoeken en uiteindelijk vinden en met 20 snoeken waarvan 4 meters betekende het een nieuw bootrecord voor Harry en dus wederom een topdag! De nieuwe Effzett Pike deadbait 3.00 m stokken waren geslaagd voor de eerste test vanuit de boot, de test van de 3.30 m versie vanaf de kant is inmiddels ook geweest, hierover in een volgend verslag meer! Stay tuned!
Tekst en foto’s: Arend Burger