Op een regenachtige zondagochtend stond Miles, mijn enthousiaste zoon van acht jaar oud, te trappelen van ongeduld aan de waterkant. Hij had van zijn opa een gloednieuwe hengel met een jigkop gekregen en kon niet wachten om zijn eerste snoekbaars te vangen.
Miles had al vaak met mij op snoekbaars gevist, maar nog nooit had hij zelf een snoekbaars aan de haak geslagen. Vandaag zou daar verandering in komen. Ik stond naast hem en gaf geduldig uitleg over hoe hij de jigkop moest gebruiken. Met een geconcentreerde blik gooide Miles de lijn uit en liet de jigkop zachtjes naar de bodem zakken.
De minuten (die voor hem voelden als uren) verstreken terwijl Miles geduldig bleef vissen. Hij voelde zich één met de natuur en genoot van de rust om zich heen. Plotseling voelde hij een felle ruk aan zijn hengel. Zijn hart begon sneller te kloppen. “Papa, ik denk dat ik beet heb!” riep hij opgewonden.
Ik kwam snel naar hem toe en begeleidde hem stap voor stap. Miles draaide voorzichtig aan de molen, voelde de spanning in de lijn en zag plots een zilveren flits in het water. “Dat is een snoekbaars, Miles! Blijf rustig en haal hem binnen,” moedigde ik hem aan.
Met trillende handen en een grote glimlach op zijn gezicht slaagde Miles erin om de snoekbaars uit te drillen. Hij kon zijn ogen niet geloven toen hij de glanzende vis zag spartelen in het net. Het was een prachtig exemplaar, en Miles voelde zich ontzettend trots.
“Goed gedaan, jongen,” zei ik trots. “Dit is je eerste snoekbaars, en wat een mooie vangst!” Miles straalde van oor tot oor terwijl hij poseerde voor een foto met zijn eerste snoekbaars. Het was een dag die hij nooit zou vergeten, een dag waarop hij ontdekte hoe spannend vissen kon zijn.
Vanaf dat moment wist Miles dat vissen zijn favoriete hobby was, en hij kon niet wachten om nog veel meer avonturen te beleven aan de waterkant.