Juist gewoon gaan vissen! Dat was onze gedachte toen we naar buiten keken ‘s ochtends vroeg. Het was al goed bewolkt en de kans op regen was vandaag een stuk hoger dan die op zon. De kastanjeboom achter in de tuin laat zijn kastanjes en bladeren los, de wereld kleurt weer langzaam naar mooie herfstkleuren. Alles bij elkaar opgeteld kunnen we wel stellen dat de herfst nu echt begonnen is. De beste tijd om onze hobby uit te oefenen, doodazen op snoek!
Aangekomen bij het water is het nog steeds droog, iets wat na een half uur helemaal veranderd als het water met bakken uit de hemel komt. Maar de snoeken lijken er totaal geen last van te hebben want al snel weten we de eerste drie aanbeten te verzilveren en zo staat het na een half uur vissen al 3-0 voor ons.
Na deze drie vissen is het een tijdje stil op de stek, verkassen dan maar… op de volgende stek is het al snel weer raak, ik mis één van mijn dobbers. Contact zoeken en aanslaan. Na de aanslag meteen een goed gewicht aan de andere kant van de lijn, een betere vis dit zeg ik tegen Bert die al klaar staat met het net. Nadat ze een paar keer een aantal meters lijn van de spoel getrokken heeft moet ze het toch echt opgeven en kan Bert het net eronder schuiven. Topvis, welke de spiering niet kon weerstaan!
Hierna was het Bert die in korte tijd drie snoeken ving die naast de boot onthaakt werden. Daarna was het mijn dobber die de diepte opzocht, weer een mooie vis met een klein koppie lag even later in het net. Even snel een plaatje en weer terug.
Bij de twee daaropvolgende aanbeten wist ik de vis niet te haken kortom inmiddels stond het 8-2 voor ons.
5 minuten later hadden we allebei tegelijk beet, maar ook deze twee aanbeten wisten we niet te verzilveren 8-4, de snoek begon in te lopen op ons. Niet veel later kreeg Bert weer een kans en deze bleef wel plakken. Een mooie tachtiger zat licht gehaakt en werd naast de boot onthaakt.
Een kleine drie kwartier geen actie meer, tijd om even wat te drinken en te eten waarna er een nieuwe stek opgezocht werd. Ook hier was het vrij vlot mijn dobber die ik in mijn ooghoek zag vertrekken. Wederom een mooie gevulde vis die ook even mocht poseren en daarna weer de vrijheid kreeg.
De regen kwam nog steeds met bakken uit de hemel en het zag er niet naar uit dat het snel droog zou worden. Inmiddels begon mijn regenbroek die al weer wat jaartjes meegaat toch echt door te lekken. En voor ik het wist was ik tot op de onderbox doorweekt. Maar gelukkig was er actie genoeg om warm te blijven!
Toch maar weer verkassen na een half uur geen aanbeet gezien te hebben. Dit bleek een goeie keus, want op de volgende stek was het al vrij snel raak voor Bert… weer een mooie metervis, we werden wel verwend vandaag zeg. Compensatie voor het slechte weer?
10 minuten later opnieuw Bert zijn dobber die vlak voor de boot onderplopt. Een stevige dril volgt waarbij de vis gevaarlijk onder een boot door duikt de doodaasstok moet volledig het water in om lijnbreuk te voorkomen, kicken dit! Als ik de kans krijg gaat het net eronder en het is meteen duidelijk, de grootste vis tot nu toe en dik boven de meter!
Kort hierop weer Bert zijn dobber die we missen, deze keer een kleinere vis welke weer naast de boot onthaakt wordt en zo het water niet eens uit hoeft. Ik kan natuurlijk niet achter blijven en gelukkig werkt de snoek daar goed aan mee. Ik zie mijn dobber wegzakken en tijdens de dril is opeens ook mijn andere dobber verdwenen, gekkenwerk dit. Met wat extra druk wordt de eerste vis richting het net gedirigeerd en waarna deze geschept is pak ik snel de andere hengel op. Alles gaat wonderbaarlijk goed en even later sta ik met een mooi doublet snoeken in mijn handen één van net geen meter en een die er weer overheen gaat.
Na dit doublet eerst maar is ff hozen, inmiddels een paar centimeter water in de boot, wat een avontuur weer vandaag!
Nu de boot weer vrijwel leeg staat kunnen de dobbers er weer in. En jawel na een kwartier is het opnieuw raak, de snoeken blijven maar vreten vandaag. Helaas lost deze vis maar veel tijd om te treuren is er niet als opnieuw de dobber onderplopt. Dit keer is het een vis van ongeveer 75 cm die zich aan het aas vergrepen heeft, de kleinste van de dag. Kort daarop volgt er nog een vis van in de 80 cm waarna we besluiten voor de laatste keer te verkassen.
Op de laatste stek van de dag weet ik er uiteindelijk nog twee te strikken waarvan de laatste, een mooie negentiger nog even op de foto mag.
Het was hondenweer vandaag of kan ik het vanaf nu beter ‘snoekweer’ noemen, want ondanks het slechte weer trokken we er toch op uit en werden we flink beloond met als eindstand 19-5: 19 voor ons en 5 voor de snoek!
De moraal van dit verhaal: weer of geen weer, gewoon gaan want de snoek trekt zich er weinig van aan.
Tekst en foto’s: Arend Burger