We schrijven 25 mei 2013. Zoals in dropshot deel 1 te lezen is was het wachten op de start van het roofvisseizoen. Het was lastig om een pas op de plaats te maken en de gesloten tijd te respecteren. Als je het niet mag, wil je het juist. De verboden vruchten smaken immers altijd het lekkerst.
Maar goed, vandaag is voor menig roofvisser D-Day en voor mij is het Dropshot-Day. Doordat ik gisteravond wat pintjes had gedronken was het wat lastig opstaan, maar het denken aan een fris windje in het gezicht en een kromme hengel maakte dat ik toch snel aan de waterkant stond. Iets té snel, zo zal blijken. Terwijl ik m’n fiets op slot zet zie ik dat het noordhollands kanaal er “lekker” bij ligt. Dit moet haast wel vis opleveren.
Ik rits m’n rugzak open om een bevroren spierinkje uit het tupperware-bakje te pakken. Paniek! Geen tupperware-bakje in het hoofdvak van de rugtas. Zenuwachtig sla ik wat op de rugtas om te horen en voelen of het bakje er echt niet inzit. Nog sneller dan de heenreis begin ik – al balend van mezelf – aan de terugreis. Weer thuis aangekomen zie ik het tupperware-bakje op het aanrecht staan. Hup, in de rugtas ermee. Even 10 seconden stilstaan om na te denken of ik echt niets meer ben vergeten en weer terug naar de waterkant.
Mijn eerste dropshotworp is een feit en tergend langzaam vis ik het spierinkje binnen. Een centimeter of 30 sleep ik het loodje naar me toe. Wacht vervolgens een paar seconden, breng het spierinkje wat in beweging met 2-3 hele kleine korte tikjes en laat het spierinkje vervolgens weer stil hangen om het daarna weer circa 30 cm naar me toe te slepen.
De derde worp is het raak! Vlakbij de kant voel ik uit het niets harde tikken. Slaan. Hangen. Gaaf! Een mooie forse baars heeft zich vergist in mijn spierinkje. Al snel wordt het me duidelijk dat het op deze stek wemelt van de baars. Doordat ik zonder stinger vis mis ik veel baars en ik besluit dan ook een stingertje te monteren. De ene na de andere baars is nu de pineut. Ontzettend mooie baarzen tot 39 cm, waar ik heel blij mee ben. Echter, vadertje glasoog geeft op deze stek geen thuis.
Omdat ik mijn zinnen heb gezet op een snoekbaars(je) besluit ik om een andere stek aan te doen waar ik meer richting de vaargeul kan vissen. Op deze stek heb ik geen “last” van baarzen die mijn spierinkjes opsnoepen. Na een half uur zonder actie begin ik toch de actie van de baarzen te missen. Terug naar de oude stek, of volhouden? Ik besluit het te blijven proberen en struin al werpend vanaf de kades het kanaal af. Plotseling een aanbeet. Een klein fel snoekbaarsje. Hulde! De eerste snoekbaars is een feit. Hier ben ik superblij mee. Op dit stekje vang ik drie snoekbaarsjes in een kwartier en mis ik twee aanbeten.
Conclusie: een zeer geslaagde eerste keer dropshotten vanaf de kant. In een paar uur tijd veel actie. Iets wat mijns inziens het dropshotten leuk maakt is de simpelheid en eenvoud. Een rugzakje, hengel en NIET TE VERGETEN wat aas is het enige wat nodig is.
Vang ze!
Dennis