Vroeg of laat maak je die bewuste dag mee! De dag dat je de snoek van je leven vangt! Voor mij was vrijdag deze dag aangebroken!
Het leek geen ideale dag te worden. Mijn broer Arend kon al niet mee. Mijn beste maat had ik gebeld aan het begin van de week, maar die kon ook geen vrij van z’n werk krijgen. Ik zou er dus alleen voor staan vandaag en mijn vrouw bleek ook de auto nog eens nodig te hebben. Er zat dus maar één ding op. Eerst mijn vrouw afzetten op haar werk en dan doorrijden naar de stek. Ik moest er vrede mee hebben vandaag niet de zon op te zien komen aan het water.
Ik vond het uiteindelijk niet erg. Vandaag werd gewoon lekker relaxed een dagje vissen. Het seizoen was voor allebei de broertjes toch al geslaagd. Ik rekende dan ook nergens op en ik zou wel zien wat de dag mij zou brengen. Negen uur stond ik in de betreffende haven en lagen de dobbers te water. De wind stond niet ideaal, noordoost moest ik het mee doen.
Na een kwartiertje blauwbekken op de steiger kwam het zonnetje er lekker door en tegelijk zakte één van mijn dobbers de diepte in. Al vrij snel kon ik een leuke tachtiger in het net laten glijden. De eerste was er weer vroeg bij vandaag. Daarna bleef het stil… heel stil.
Mijn gedachten gingen al uit naar een andere haven. Er gebeurde namelijk al een tijd niets, terwijl ik laatst met Arend hier nog heel lekker ving. Ik besloot toch nog even te blijven en een steigertje op te schuiven. De dobbers gingen weer te water en weer bleef het een uur angstvallig stil. Ondertussen had ik twee andere visbootjes gespot en deze nauw in de gaten gehouden. Deze waren een steiger verderop gaan liggen. Rond een uurtje of 11.30, zag ik allebei de mannen uit één van de bootjes een leuke snoek vangen. Ik wist meteen dat ik dus ook een steiger verder moest zijn. Snel een steiger verder gehopt en de dobbers weer laten zakken.
Beide bootjes zag ik niets meer vangen, maar na een kwartier ving ik mijn tweede tachtiger van de dag. Een kwartier later vertrokken de bootjes naar een andere plek in de haven. Ik zocht één van mijn dobbers. Deze was weg. Na de aanslag lag er weer vrij snel een tachtiger in het net. Toen bleef het even stil, maar niet voor lang. In ongeveer een half uur tijd kreeg ik nog twee aanbeten. Ik had de dag ervoor allebei mijn lijnen nog gecheckt en één daarvan vervangen. Het mocht niet baten, want ik sloeg mijn lijn dwars door midden. Ik baalde, want ik had er een goed gevoel over, omdat de dobber zo mooi traag wegliep en er een dikke brasem aan zat. Helaas! De tweede aanbeet bleek een hard knokkende negentiger te zijn. Ik hing een nieuwe voorn aan mijn rechterhengel en gooide deze weer naar dezelfde plek. Ik had een voorn uitgekozen van een centimeter of vijftien met een knalrode wond bij zijn staart van waarschijnlijk een aalscholver.
Dit zie ik altijd wel zitten om zo’n gewonde aasvis een “kans” te geven.
De rust keerde voor even terug. Wat doe je dan? Precies, dan pak je even je lunch erbij en geniet je van de omgeving. Toen ik net mijn eerste boterham begon op te eten en naar mijn dobbers keek, gebeurde het. Een lichte tik was zichtbaar op mijn rechter dobber. Vervolgens zakte deze rustig de diepte in. De vis nam niet veel lijn, wat vaak wel een goed teken is. Ik pakte mijn hengel op, draaide de lijn strak om vervolgens op een duikboot vast te slaan. Er gebeurde eigenlijk even niks… Ik verhoogde de druk richting maximaal en wist de vis te keren en deze kwam dan ook in actie. Langzaam maar zelfverzekerd zwom de vis rustig mee naar de kant. Toen werd de vis wakker en probeerde rechts om een paal te zwemmen. Ik moest alles op alles zetten om de vis te keren. Dit lukte net! Vervolgens ging de vis er nog twee keer goed vandoor. Ik riep tegen mezelf. Bert, dit is HEM! Toen de vis boven kwam, was ik even sprakeloos. Wat een bak! Het schepnet had ik netjes naast me klaargelegd en ik ging een poging wagen. Ik heb het grootste formaat net van Savage Gear. Normaal is dit voor elke snoek die ik vang geen probleem. Ook de dikke metervissen niet. Dit was anders. Het was krap aan, maar de vis gleed dan toch het net in. Ik wilde de vis optillen, maar dit ging niet zo makkelijk met één hand, dus hengel neergelegd en dan maar met twee handen tillen. Wat een gewicht!
Indrukwekkende kop!
Ik liet een lichte vreugdekreet over het water gaan, toen snel de vis onthaakt en gemeten, 1 meter 29!!!! Nog een keer meten en nog eens! Het was echt waar! Dit was hem dan, de snoek van mijn leven. Snel de weger gepakt en de snoek gewogen. De naald stopte bij precies 34 pond!! Ook dit was niet verkeerd. Het was een mooie dikke snoek, niet heel overdreven, maar gewoon mooi! Hierna heb ik de snoek snel even bij laten komen in het water om aansluitend wat mooie plaatjes te schieten. Dit werd ook nog lastig met de zelfontspanner. Gelukkig heeft een voorbijganger ook nog even wat plaatjes kunnen schieten. Zeker bij zo’n monster doet het je goed om deze weer ongeschonden weg te zien zwemmen, de diepte in.
Schitterend getekend en puntjegaaf…
Woorden schieten tekort…
En nog ééntje van de zelfontspanner…
Hierna zat ik alleen te genieten op een wolk en maakte het allemaal even niets meer uit. Anderhalf uur later ving ik nog een zesde snoek van tegen de negentig. Hierna ging het steeds harder waaien en besloot ik om er mee te stoppen om 15.30.
Dit was mijn dag! Ik hoop dat iedereen die fanatiek snoekvisser is, eens zo’n dag mee mag maken.
Groet,
Bert
